Angharad Davies - skrzypce
Axel Dorner - trąbka
Wytwórnia: Another Timbre
Rok Wydania: 2010
Spotkanie Angielki Angharad Davies (skrzypce) i Niemca Axela Dörnera (trąbka), to trzy muzyczne plamy dźwiękowe, każda zawieszona w naszych uszach na kilkanaście minut. Dobry to interwał dla wyciszonych improwizacji, bo spokojnie zdążymy się wsłuchać i razem odpłynąć, ale znużenie nam absolutnie nie grozi. Muzyka chwilami brzmi nieco maszynistyczne, jednak częściej muzycy szukają tu inspiracji ciszą niż dźwiękami gotowymi zabić usypianego właśnie niemowlaka.
Opis wydawnictwa brytyjskiego labela Another Timbre nie przynosi zbyt wiele informacji, stąd jedynie przypuszczenie (jako efekt dość uważnego słuchania), że Pan Dörner generuje swą część opowieści jedynie za pośrednictwem w pełni akustycznie traktowanego instrumentu, zaś Pani Davies korzysta nieco z amplifikacji swoich skrzypiec. Efekt wszakże pozostaje raczej w kategorii kontemplacji dźwięku niż szukania zapętlonych pojedynków improwizatorskich. Całość nazwijmy współczesną muzyką improwizowaną. Poziom interakcji między muzykami (niezwykle istotne kryterium oceny) oceniam jako dalece umiarkowany.
To moje pierwsze spotkania z muzyką Angharad. Dossier, mimo młodego wieku, ma już dość obfite, także z wytrawnymi free improwizatorami (John Edwards, Tom Chant, Rhodri Davies - by przy rodakach pozostać). Póki co, do tanga mnie jeszcze nie porwała, ale przyglądać się będę bacznie (na razie zdjęciom, bo miła i urocza to facjata).
Axel to już inny kaliber muzyka improwizującego. Jego nieustanne poszukiwania dźwięku jedynego w swoim rodzaju śledzę od dawna i także tu nie mogę nie potwierdzić wykonania świetnej roboty. I to – dla mnie ulubione – zajęcie: odgadywanie, w jaki sposób on wydobywa z trąbki takie dźwięki? Polecam oddać się tej zabawie. Całość trwa godzinę lekcyjną i warto na pewno na ten czas oderwać się nieco od dźwięków codzienności.
Andrzej Nowak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz