czwartek, 31 marca 2011

LEO RECORDS - PREMIERY


 


ARRIGO CAPPELLETTI / ANDREA MASSARIA / NICOLA STRANIERI / MAT MANERI
METAMORPHOSIS

Arrigo Cappelletti - p
Andrea Massaria - g
Nicola Stranieri - dr
Mat Maneri - viola
 


SHIFT
SONGS FROM AIPOTU

Frank Gratkowski - as, cla, bcla
Thomas Lehn - analogue synthesizer
Philip Zoubek - p
Dieter Manderscheid - b
Martin Blume - dr, perc
 


STEVE DAY
SONG OF THE FLY

Steve Day - voice, dr
Bill Bartlett - p
Aaron Standon - as, ss
Peter Evans - violin
Fiona Harvey - b, voice
Tom Wilding - tp
 


FRANCOIS CARRIER / ALEXEY LAPIN / MICHEL LAMBERT
INNER SPIRE

Francois Carrier - as
Alexey Lapin - p
Michel Lambert - dr
 



UMBERTO PETRIN
A DAWN WILL COME - SOLO PIANO

 


MICHEL WINTSCH
METAPIANO 

Michel Wintsch - p, synth, feet devices

Peter Evans Quintet "Ghosts", More Is More Records, 2011


Peter Evans: trumpets
Carlos Homs: piano
Tom Blancarte: bass
Jim Black: drums
Sam Pluta: live processing

Wytwórnia: More Is More
Rok wydania: 2011



Peter Evans to w moim odczuciu jeden z najwybitniejszych muzyków młodego pokolenia jazzowych improwizatorów. Klasycznie wykształcony muzyk, który w wieku lat dwudziestukilku wypracował własne, unikatowe brzmienie na kilku instrumentach (trąbka, trąbka kieszonkowa, cornet), ma muzyczną wyobraźnię jak rzadko który z jazzowych improwizatorów i niedoścignioną technikę gry, którą można uznać za wzorcową; prowadzi własne składy - kwartet, kwintet; koncertuje i nagrywa eksperymentując z zupełnie nowymi formami muzycznymi. Któż jeszcze przed trzydziestką osiągnął tak wiele? Cóż, znam tylko jednego muzyka - jest nim Wacław Zimpel. To są przypadki podobne i zupełnie wyjątkowe zarazem.
Ta refleksja nasunęła mi się, gdy zapoznawałem się z najnowszym nagraniem Petera Evansa dla wytwórni MoreIsMore jego nowego zespołu. Nie piszę kwintetu - właściwsze wydaje mi się określenie kwartet + jeden. Kwartet jest dosyć tradycyjny - trąbka-fortepian-kontrabas-perkusja. Grają witalną muzykę mocno osadzoną w jazzowej tradycji lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Mocno, energetycznie, wzbogacając z pełną świadomością bebop o free jazz i czerpiąc z tradycji europejskiej, klasycznej awangardy. To wszystko jednak już było. Może nie tak mocno, zwarcie, konsekwentnie i z taką lekkością jak tutaj, ale to znamy. Kluczowy jest element dodatkowy. Sam Pluta zajmuje się elektroniką, ale to jeszcze nie decyduje o brzmieniu zespołu. Miksuje on jednak ich muzykę na żywo - przetwarza i moduluje brzmienie, zapętla frazy innych muzyków i powtarza je dodając do aktualnie wykonywanej muzyki to, co grali przed chwilką. Czasem słyszymy więc dwóch Peterów Evansów, czasem dwóch, niezwykle gęsto grających Jimów Blacków. Muzyka zyskuje nowy wymiar i fakturę, na jedną improwizację nakłada się inna, co całkowicie zmienia brzmienie zespołu i formę utworów. Nie wiem czy najwłaściwszym określeniem nie byłby tutaj "free-bebop wielokrotnie improwizowany". Przy tym nie jest to tylko postmodernizm, puszczenie oka, gra konwencją (czego naprawdę nie znoszę). Ta muzyka jest przez jej twórców autentycznie przeżyta i stworzona na serio, chociaż do nikogo z tu grających tak naprawdę nie należy. Jestem pod wielkim wrażeniem tego nagrania, łączącego znane elementy (postbebop + free + miks na żywo + współczesna elektronika) w jedną, spójną, zwartą całość.
Pamiętam felieton Jacka Podsiadły w Tygodniku Powszechnym sprzed kilku lat o Czesławie Miłoszu. Pisał o nestorze polskich poetów jako o człowieku obdarzonym cudownym zezem - obejmującym jednym spojrzeniem (czyli dogłębnie analizującym sądem) korzenie europejskiej, chrześcijańskiej kultury, lewicowe ruchy lat sześćdziesiątym i literackie życie Wilna lat trzydziestych ubiegłego wieku. Olbrzymie połacie wiedzy, doświadczenia, literatury, historii, kultury. Mimo młodego wieku takim muzykiem zdaje się być Peter Evans - w ciągu roku gra Koncerty Brandenburskie Jana Sebastiana Bacha na kieszonkowej trąbce, prowadzi własne zespoły odwołujące się do jazzowej tradycji, gra akustyczny noise z EFG trio czy też free improv solo. Jacek Podsiadło kończył swój felieton słowami: "ładnie Panu z tym zezem, Panie Czesławie". Peterowi Evansowi też ładnie, ach, jak bardzo.

Wawrzyniec Mąkinia
multikultiproject.blogspot.com

poniedziałek, 28 marca 2011

FENOMMEDIA RECORDS - PREMIERA


ANDRZEJ PRZYBIELSKI / OLEŚ BROTHERS
DE PROFUNDIS
Andrzej Przybielski - tp
Marcin Oleś - b
Bartłomiej Oleś - dr

CARRIER RECORDS - PREMIERA


 EVANS/PLUTA/ALTIERI
SUM AND DIFFERENCE

trumpet: Peter Evans
laptop: Sam Pluta
violin: Jim Altieri

TABLE AND CHAIRS MUSIC - PREMIERY



David Balatero (Bass),
Evan Woodle (Drums),
Ivan Arteaga (Saxophone),
Jared Borkowski (Guitar),
Rob Hanlon (Keyboard)


____________________________________________________



____________________________________________________

Andrew D'Angelo on alto sax & bass clarinet,
Cuong Vu on trumpet,
Luke Bergman on electric bass
Evan Woodle on drums



____________________________________________________

Neil Welch - solo sax



____________________________________________________

Cameron Sharif, Ray Larsen, Evan Woodle and Mark Hunter





Swedish Azz [Mats Gustafsson / Per-Ake Holmlander / Kjell Nordeson / Dieb13 / Erik Carlsson] "Azz Appeal", Not Two, 2011


Mats Gustafsson: alto, baritone, slide saxophones, live-electronic
Per-Ake Holmlander: tuba, cimbasso
Kjell Nordeson: vibes
Dieb13: grammophone, live-electronic
Erik Carlsson: drums

Wytwórnia: Not Two
Rok wydania: 2011



Swedish Azz to kwintet prowadzonych przez dwóch muzyków - saksofonistę Matsa Gustafssona oraz tubistę Per-Ake Holmlandera. Połączyła ich fascynacja jazzową muzyką powstającą w ich ojczyźnie w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Wpływał wtedy na nią wyraźnie amerykański "west coast jazz", ale szwedzcy twórcy (m.in. Lars Werner, Lars Gullin, Gunnar Svensson, Jan Johansson, Per Henrik Wallin, Bo Nilsson, Bernt Egerbladh) niezwykle chętnie sięgali po tematy muzyki ludowej opierając na nich jazzowe improwizacje, wplatając fragmenty lub trawestując. Efektem była muzyka o niezwykłym, ulotnym, północnym pięknie, niemająca jednak - broń Boże - wiele wspólnego ze współczesną skandynawską mainstreamową sceną jazzową z E.S.T. i Tordem Gustavsenem na czele. Teraz, w wykonaniu kwintetu szalonych improwizatorów, powstałe przed pięćdziesięciu laty kompozycje zyskują zupełnie nowe - często pokręcone i zwariowane, elektroakustyczne - oblicze, ale obaj liderzy ocalają ich unikatowe piękno. Tematy - bez wyjątku - zachwycają melodyką frazy, chociaż Mats i Per-Ake za każdym razem starają się poddać je bardzo starannej i bezkompromisowej dekonstrukcji. Za tę stronę brzmienia zespołu odpowiedzialni są dwaj główni wichrzyciele składu - Mats Gustafsson (na saksofonach, ale i magicznym, elektronicznym generatorze - pudełku) oraz dieb13 (Dieter Kovacic) na gramofonach i rozmaitych elektronicznych urządzeniach. Na każdą z tych kompozycji mają jakiś pomysł: czasem wplotą w nią kawałek oryginalnego nagrania odtwarzany z czarnego krążka, czasem liryczny duetu saksofonu z wibrafonem zamieni się z wolna i niedostrzegalnie w zdehumanizowany noise niemal w stylu Masami Akity. Niezwykle staranne są tu aranżacje o wyszukanej formie, bardzo starannie uciekające od muzycznego banału. Możemy mieć nawet wrażenie (chyba po raz pierwszy w zespołach prowadzonych przez Gustafssona) - o zdecydowanym prymacie kompozycji nad improwizacją. Mnie osobiście ten mariaż bezkompromisowej współczesnej elektroakustycznej dekonstrukcji ze szwedzkim west cost autentycznie zachwyca i wprost nie mogę się od koncertowego, nagranego w Krakowie, Azz Appeal oderwać.

PS.
Polecam też wszystkim staranne przestudiowanie liner notes na odwrocie okładki. To, że jest ono po szwedzku nie ma tym razem najmniejszego znaczenia ;-)

Wawrzyniec Mąkinia
multikultiproject.blogspot.com

NOT TWO - PREMIERY


 



SIMON ROSE
SCHMETTERLING

Simon Rose - baritone sax solo
 


PETE ROBBINS’S UNNAMED QUARTET
LIVE IN BROOKLYN

Pete Robbins - alto saxophon
Nate Wooley - trumpet
Daniel Levin - cello
Jeff Davis - drums
 


SWEDISH AZZ
AZZ APPEAL

Mats Gustafsson - alto, baritone, slide saxophones, live-electronic
Per- Ake Holmlander - tuba, cimbasso
Kjell Nordeson - vibes
Dieb13 - grammophone, live-electronic
Erik Carlsson – drums

piątek, 25 marca 2011

Daniel Levin Quartet [Daniel Levin / Nate Wooley / Matt Moran / Peter Bitenc] "Organic Modernism", Clean Feed, 2011


Daniel Levin: cello
Nate Wooley: trumpet
Matt Moran: vibraphone
Peter Bitenc: bass

Wytwórnia: Clean Feed
Rok wydania: 2011





Daniel Levin wraz ze swoim kwartetem nie zwalnia tempa - jeszcze dobrze nie ochłonęliśmy po koncertowym albumie, który ukazał się w drugiej połowie ubiegłego roku nakładem Clean Feed-u, a już portugalska oficyna zaskakuje kolejnym nagraniem Zespołu. Po nagraniu "live" przyszedł czas na zmiany - najnowsza płyta "Organic Modernism" ma zupełnie odmienny charakter. Levin w liner notes dołączonym do płyty przywołuje słowa Strawińskiego o tym, że muzyka "powinna być niczym więcej jak tylko samymi dźwiękami". I rzeczywiście muzyka kwartetu ma tym razem aspiracje bycia afirmacją dźwięku. Levin wciąż jest tu kompozytorem - tym razem jednak tylko kilku utworów i są tylko szkice. Ponad połowa materiału to kwartetowe improwizacje. Odeszły gdzieś swingujące frazy kwartetu oparte na współbrzmieniu partii wiolonczeli i wibrafonu. Zamiast tego mamy powolne budowanie współbrzmienia, które w efekcie często i tak prowadzi do porozumienia i, zgodnie z założenia ICP, kompozycji. Muzyka jest zupełnie abstrakcyjna, w poszczególnych utworach nie oparta na jednolitym metrum oraz nie ma ciągłości w formule kwartetu. Ciągle się zmienia wraz z aktywnością poszczególnych improwizatorów w ramach zespołu. Wyodrębniają się więc różne składy - duety i tria, które swobodnie rozwijają narrację prowadzoną wcześniej przez zupełnie odmienny skład. Płyta jest ciągłym zaskoczeniem, ale potrafią jej formułę docenić ci, którzy włożą w obcowanie z tą muzyką niemały wysiłek - potrafią się skupić na blisko sześćdziesiąt minut. Ja polecam gorąco.

Marcin Jachnik
multikultiproject.blogspot.com

czwartek, 24 marca 2011

The Resonance Ensemble "Kafka In Flight", Not Two 2011


Magnus Broo - tp; Michael Zerang - dr; Ken Vandermark - ts, bcla; Mikolaj Trzaska - as, bcla; Mark Tokar - b; Steve Swell - tb; Dave Rempis - as, ts; Per-Âke Holmlander - tuba; Tim Daisy - dr; Waclaw Zimpel - Bb & bcla, taragato

Wytwórnia: Not Two
Rok wydania: 2011




„Kafka w locie” to efekt tygodniowego procesu kompozycyjnego przeprowadzonego przez Kena Vandermarka. Atmosfera tych nagrań jest jednak skrajnie odmienna od panującej w literaturze autorstwa tytułowego bohatera. Trzy kompozycje składające się na blisko godzinny album to energetyczna, a przy tym niezwykle wyważona i elegancka muzyka klasycznych big bandów, zaadaptowana dla potrzeb i możliwości współczesnej dziesięcioosobowej supergrupy, w której ważne role odgrywają Mikołaj Trzaska i Wacław Zimpel. Poszczególne ścieżki zbudowane są z dość łatwo wyróżnialnych modułów, choć fakt ten nie odbiera płynności budowanym w ten sposób historiom. W każdym z nich na pierwszy plan wysuwa się wybrana grupa instrumentów, dzięki czemu każdy z muzyków dostaje w swoim czasie sporo miejsca do zagospodarowania. Takie rozwiązanie sprawdza się fantastycznie zwłaszcza tam, gdzie dominują prowadzone solo melodie, akcentowane w odpowiednich momentach przez pozostałych muzyków. Pośród klasycznych rozwiązań jazzowych na płycie znalazło się też miejsce dla współczesnych, nieco bardziej awangardowych formuł: perkusyjnych zabaw brzmieniem, kontrabasowego solo, abstrakcyjnych dronów, czy improwizacji na komplet dęciaków, która otwiera drugą część finałowej kompozycji. Zarejestrowane podczas gdańskiego koncertu z października 2009 roku popisy międzynarodowego zespołu wirtuozów charakteryzuje rozmach adekwatny do potencjału tej orkiestry. Podporządkowane skrupulatnie przemyślanym przez jej szefa schematom stanowią świetne podsumowanie jazzowych strategii wypracowanych przez ostatnie kilka lat w konfrontacjach sceny polskiej z chicagowską.

Mateusz Krawczyk
(Screenagers.pl)

wtorek, 22 marca 2011

Reed Trio [Ken Vandermark / Mikołaj Trzaska / Wacław Zimpel] "Last Train to the First Station", 1 Kilogram Records, 2011


Ken Vandermark: clarinet, tenor saxophone, baritone saxophone
Mikołaj Trzaska: bass clarinet, alto saxophone, c-melody saxophone
Wacław Zimpel: clarinet, bass clarinet, tarogato

Wytwórnia: 1 Kilogram
Rok wydania: 2011




Pod nazwą Reed Trio ukrywa się nowy skład Kena Vandermarka, tym razem bardzo polski - uzupełniają go bowiem Mikołaj Trzaska i Wacław Zimpel. Podobny nieco do Sonore, nieco odmienne jest instrumentarium. Po co nagrywać płytę w podobnym składzie do już istniejącego? Cóż, świetnie wiedzą to ci, którzy kupili płytę Reed Trio lub wybrali się na ich koncert, ale spróbuję pokrótce o tym opowiedzieć. Muzyczne osobowości są tu zupełnie inne niż w Sonore i zupełnie na co innego zwracają uwagę improwizując. Naczelną zasadą zdaje się tu być współbrzmienie - takie właśnie, barwowe podejście do muzyki jest najbardziej charakterystyczne dla tego składu. Nie ma energii Sonore, furii, wrzasku i zgiełku, ani wyraźnego prymatu osobistej, indywidualnej kreacji muzyka, czy narzucenia partnerom wizji własnej muzyki. Owszem, zdarza się, że któryś muzyków pełni rolę rytmiczną w utworze czy jego fragmencie zapętlając rytm w oparciu o który partnerzy (lub partner) budują duetową / solową improwizację - ale zawsze jest to jego indywidualny wybór, a nie coś narzuconego przez partnerów. Czasem taką funkcją pełni tu basowy klarnet Wacława, czasem klarnet Vandermarka. Muzyka ma mocno trzecionurtowy charakter - słuchałem na żywo innego ich koncertu i poznając płytę nie mogę oprzeć się wrażeniu, że sakralna przestrzeń bardzo mocno zdeterminowała brzmienie tria. "Last Train To The First Stadion" nagrano bowiem w Gdańsku, w Nowej Synagodze. Jest to realizacja koncertowa i ostatni występ Kena Vandermarka na jego starym saksofonie barytonowym Selmer Paris Balance Action. Dwa dni później został on skradziony w pociągu relacji Gdańsk-Warszawa. Płytę polecam gorąco!!!

Marek Zając
multikultiproject.blogspot.com

NOBUISINESS RECORDS - PREMIERY


 


WILLIAM HOOKER AND THOMAS CHAPIN
CROSSING POINTS

William Hooker - drums;
Thomas Chapin - sax.

2LP / CD
 
THOMAS HEBERER, JOACHIM BADENHORST AND PASCAL NIGGENKEMPER KLIPPE
Thomas Heberer – tp, quarter-tone tp;
Joachim Badenhorst – cla, bcla;
Pascal Niggenkemper – b


THOMAS HEBERER
ONE
Thomas Heberer – tp, quarter-tone tp

LP
 



SEI MIGUEL AND PEDRO GOMES
TURBINA ANTHEM

Sei Miguel – (pocket) trumpet
Pedro Gomes – guitars

LP / CD

niedziela, 20 marca 2011

Correction [Sebastian Bergström / Joacim Nyberg / Emil Astrand-Melin] - Two Nights in April, Ayler Records, 2010


Sebastian Bergström: piano
Joachim Nyberg: bass
Emil : drums

Wytwónia: Ayler
Rok wydania: 2010






Muzyka tria Correction to otwarta free jazzowa formuła. Niewiele jednak ma wspólnego z totalną pianistyką spod znaku Cecila Taylora. To jakby poszukiwanie nowych ścieżek w istniejącej już i nazwanej (określonej) muzyce niż poszukiwanie nowych rozwiązań i wytyczanie (przesuwanie) nowych granic. Brak preparacji fortepianu oraz wyraźnie wpływy jazzowej tradycji - od bopu, a nawet swingu (podobnymi odczuciami dzieli się Mats Gustafsson w dołączonym do płyty liner notes) do free - sytuują ją zdecydowanie w kategorii jazz. Nie ma jednak również wiele wspólnego ze skandynawską pianistyką, ani grama kompozycji, momentami tylko motoryka jak z muzyki EST - poza tym kreatywna wyobraźnia i myślenie o muzyce nie w kategorii jednego taktu, ale formy utworu. Pisanie o "telepatycznym porozumieniu wewnątrz zespołu" to w tym przypadku nonsens. Choćby dlatego, że zawsze mają oni jakiś wspólny pomysł na formę utworu, jakby mieli to z góry ustalone lub przedyskutowane, chociażby w małym stopniu (może to być ustalona struktura utworu). Nikt tu bowiem nikomu nie narzuca formy (chociaż prymat pianisty można wychwycić), a nie wydaje się wprost możliwe by tak skończone i zamknięte perełki rodziły w toku kompletnie wolnej improwizacji. Przy tym wszystkim muzyka wciąż potrafi zaskakiwać i w efekcie brzmi jak freejazzowe standardy. Świetne, odkrywcze nagranie, zarejestrowane podczas dwóch koncertów zespołu w kwietniu 2009 roku.

Marcin Jachnik
multikultiproject.blogspot.com

sobota, 19 marca 2011

Other Dimensions In Music + Fay Victor "Kaiso Stories", Silkheart, 2011


Roy Campbell: tp, flugelhorn, fl, pipes, bells
Daniel Carter: as, ts, ss, fl, tp, cla
William Parker: b, gembri, bass duduk, trombonium
Charles Downs: dr, perc
Fay Victor: voice

Wytwórnia: Silkheart
Rok wydania: 2011



Other Dimesion In Music to kwartet, który chociaż działa na scenie muzyki improwizowanej i awangardowego jazzu niemal dwadzieścia pięć lat nigdy nie przybrał form regularnego projektu z trasami koncertowymi, próbami. Raczej są to pojedyncze koncerty lub występy na festiwalach jazzowych po obu stronach Atlantyku, rejestrowane i wydawane na płytach. Czasem wizyta w studiu dokumentująca pomysły muzyków. Stąd też płyt wydali przez ten okres niewiele, ale wszystkie, bez wyjątku zasługują na uznanie. Gdy rozpoczynali działalność - w nieco odmiennym składzie (początkowo na perkusji grał Rashid Bakr, ale bywało też, że Hamid Drake; tutaj jest to Charles Downs) - nie byli legendarnymi muzykami jazzowej awangardy, ale mało znanymi (i uznanymi) improwizatorami. Kolejne płyty tego składu, nagrywane dość dużych odstępach czasu, to także świadectwo ich indywidualnego rozwoju i kolektywnego porozumienia. Nie inaczej jest i z najnowszym nagraniem, które podobnie jak płyta "Time Is Of The Essence Is Beyond Time" powstało w nieco poszerzonym składzie. Tam był to pianista Matthew Shipp, tutaj - wokalistka Fay Victor. To właśnie dzięki jej obecności muzyka ma odmienne korzenie i zupełnie inną formę. Najpierw o korzeniach - tych szukać należy (zgodnie z tytułem) w muzyce kaiso, wywodzącej się Afryki Zachodniej, ale wzbogaconej wpływami hiszpańskich kolonizatorów. Samo słowo wywodzi się z języka hausa i znaczyło tyle, co nasze brawo - było entuzjastycznym wyrażeniem aplauzu. Muzyka ta przeszczepiona przez Hiszpanów na Karaiby (Trynidad & Tobago) stała się podstawą Calypso. Muzyka proponowana na tej płycie z samym Calypso wiele wspólnego nie ma, chociaż wykorzystuje w warstwie tekstowej klasyczne liryki tego gatunku. Zdecydowanie więcej czerpie z tradycji Czarnego Lądu mieszając źródła z free jazzowymi doświadczeniami muzyków. Całość wypada świetnie i przekonująco - nikt tu nie sili się na zgrabne zamknięcie tych utworów w piosenkowe ramy, ale pozostawiają formę otwartą, jakby niedokończoną. Jest w tym autentyczność i prawdą, chociaż Fay Victor wykorzystuje przecież zapisane wcześniej teksty. Głos jednak traktuje jako instrument z bardzo szeroki sposób - potrafi nim operować niczym Peter Brotzmann saksofonem, potrafi śpiewać niczym balladę, szemrać, melodeklamować, a jej chropowaty głos zdradzający niemałe życiowe doświadczenie znakomicie komponuje się z brzmieniem kwartetu. Najpełniej współbrzmi, gdy Roy Campbell lub Carter chwytają za flet, który brzmi tu podziwu godną delikatnością - trochę niczym instrument Erica Dolphy'ego. Daniel Carter jest żarliwy jak zawsze, William Parker - liryczny, a perkusista Charles Downs po prostu spełnia swoje zadanie - nie jest wirtuozem i takiego tu nie potrzeba; ma trzymać rytm. I to wystarcza.
Other Dimension In Music wraz z Fay Victor zdają się być na płycie spadkobiercami AACM-u i pierwotnych tradycji ruchu, muzyki Art Ensemble of Chicago wywiedzionej z rytuału i frez jazzu równocześnie. Nie chcą się nikomu przypodobać, niczym młode i promowane gwiazdy spod znaku stowarzyszenia. Ich muzyka ma moc i gniew, nie tylko blichtr, i pustą wirtuozerię. Właśnie dlatego robi tak duże wrażenie.

Marek Zając
multikultiproject.blogspot.com

AUM FIDELITY + HIGH TWO - PREMIERY



 



DARIUS JONES & MATTHEW SHIPP
..COSMIC LIEDER

Darius Jones: alto saxophone
Matthew Shipp: piano
 


SONIC LIBERATION FRONT with SUNNY MURRAY
Sunny Murray – drumkit
Kevin Diehl – drumkit, bata
Chuck Joseph– bata
Terry Lawson – tenor saxophone
Matt Engle - bass
Todd Margasak - cornet
and 7 additional musicians

piątek, 18 marca 2011

INTAKT RECORDS - PREMIERY


 


OLIVER LAKE - CHRISTIAN WEBER - DIETER ULRICH
FOR A LITTLE DANCIN'

Oliver Lake: Saxophone
Christian Weber: Bass
Dieter Ulrich: Drums
 


LUCAS NIGGLI BIG ZOOM
POLISATION

Anne La Berge: Flutes, Electronics
Nils Wogram: Trombone, Melodica
Philipp Schaufelberger: Guitar
Barry Guy: Bass
Lucas Niggli
Drums, Percussion
 


FRED FRITH
CLEARING CUSTOMS

Fred Frith: Guitar
Wu Fei: Guzheng
Anantha Krishnan: Mridangam, Tablas
Marque Gilmore: Drums, Electronics
Tilman Müller: Trumpet
Patrice Scanlon: Electronics
Daniela Cattivelli: Electronic
 



BIONDINI - GODARD - NIGGLI
WHAT IS THERE WHAT IS NOT

Luciano Biondini: Accordion
Michel Godard: Tuba, Serpent, Bass
Lucas Niggli: Drums
 



STEPHAN CRUMP / STEVE LEHMAN
KALEIDOSCOPHE & COLLAGE

Steve Lehman: Alto Saxophone
Stephan Crump: Acoustic Bass